4 Aralık 2013 Çarşamba

bunalmış...


bekledi hep bekledi işler yoluna girsin, hem dışarıda hem de kafasının içinde sessizlik olsun. düşünceler dönüp durmasın peşinde.
dışarıdaki gürültülerden öyle çok yorulmuştu ki. sürekli bağrış çağrış-itiraz-ağlama. bitmek bilmeyen beklentiler. fedakarlık yapmaktan herkesin isteğini ayrı ayrı yerine getirmeye çalışmaktan yorgun düştü. böyle anlarda kendini bir bahçede hayal etmeye başladı. sakin bir bahçe köşesi, kuş cıvıltıları, güllerin kokusuna karışan yosun kokusu. belki fonda çalan sakin bir müzik. kaçış mekanı. gürültüden, işlerden belkide kendinden.
içindeki gürültü ise bu sakinliği yaşamasına engel olacaktı. yapmadığı yapamadığı için sürekli huzursuz eden işlerden bunalmıştı. kafasında dönüp duran işler, huzursuz olduğu için yapamadığı, yapamadığı için huzursuz olduğu işler.
her şey yoluna girecek, buna inanır kendimden vazgeçmezsem herşey yoluna girecek, diye düşündü. düşüncelerini serbest bıraktı, işlerini sıraladı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder