17 Ağustos 2012 Cuma

anneler neden sinirli olur?

ben küçükken annem çok sinirli bir kadındı. sürekli bana bağırır kızardı. hatta ben kızmadığı tek bir olay bile hatırlamıyorum neredeyse. yediğim yemeğin miktarı bile sorundu onun için çok yesem yedin diye, yemesem yemedin diye kızardı bana. hiç anlamazdım neden bu kadar sinirli olduğunu. şimdi anlıyorum ya da anlamaya çalışıyorum.

 büyürken ben çocuğuma bağırmayacağım derdim. annelik tükürdüğünü yalamakmış, şimdi bende bağırıyorum kızıma. eşyalarını toplamadı diye, yemeğini yemiyor diye. hep şikayet ediyorum beni kimse anlamıyor diye.

annelik bu mu? ya da böyle mi olmalı? hep kızan-söylenen bir anne, üfleyip püfleyen bir çocuk, tv izleyen bir baba.

annemi şimdi anladım. bir evi çekip çevirmek çok zor, tuzun deterjanın bittiğini takip etmek, ne yenecek-nasıl yenecek diye düşünmek. çocuğun sağlıklı beslenmesi için uğraşırken yumurtayı nasıl sevdiğini unutmak. ev işleri ile uğraşırken kendini unutmak. evin lojistiğini takip ederken rimelinin bittiğini fark etmemek. sürekli toplamak, temizlemek, toz almak, çöp atmak. bazı zamanlarda tuvaletin sifonunun çekilip çekilmediğini bile takip etmek zorunda kalmak. makinelere çamaşır bulaşık yerleştirmek boşaltmak. hep yerleştirmek, toplamak ve temizlemekmiş annelik. evi çekip çevirirken kendini kaybetmek ve gittikçe sinirli olmakmış. çünkü gücünün yetmemesiymiş bütün bu işlere. bir yandan işe gitmek, evde çalışmak derken gün 72 saat olsa da kendime vakit ayırsam demek ama asla o vakti bulamamakmış. kendine ayırdığın vaktin çocuklarından, kocandan, işinden, evinden çaldığın dakikalar olmasıymış. bu yüzden gittikçe sinirlenmek, ve en önemlisi bunu kontrol edemez hale gelmekmiş.

hakkını yemem lazım. sevgilim son derece yardımcı bir insandır, hemen her işi yapar evde. temizliğe yardım eder, çocuklarla gerçekten ilgilenir, büyüğe kitap okur, küçüğü uyutur ama bunları yapması için mutlaka söylemek gerekir. söylenmeden bir işin ucundan tutmayı akıl etmez. kendimle ilgili her şeyi kaçamak zamanlarda yapıyorum. saçımı 6 ayda kestiriyorum, kendim boyuyorum. kuaföre gittiğimde suçluluk duyuyorum çünkü.bu kadar vakitte şu kadar iş yapardım diye düşünüyorum.

anneler sinirli olur, çünkü evle-çocuklarla ilgilenirken kendilerini unutur. kendi isteklerini hep erteler. sabahları yorgun uyanır. sonuç olarak annelik zordur ve anneler sinirli olur.

16 yorum:

  1. Bunlar bahane olmamali .. cocugun psikolojisi ne olcak ? Benim annem de cok sinirli bi kadindir .. babamla aralari bozuktur .. ama hep bize atarlanir .. gel parka gidelim .. evden uzaklasalim .. diyorum..hayir istemem diye bagiriyor .. gel bi psikologa gidelim birlikte diyorum . Yok ben delimiyim diyor .. evet annelerimizin isi zor .. ama biz cocuklarin isi ? Bu arada ben 19 yasindayim .. sevgiler ..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bende çok katılıyorum çünkü benim annemde asla hiç Bi şeyden memnun olmaz

      Sil
  2. kesinlikle haklısınız tabi ki bahane olmamalı annelerin iş yükü, büyük olduklarına göre çocuklarına yansıtmadan çözmeliler problemlerini. ben zaten öfkemi haklı çıkarmya çalışmıyorum, sadece anneler için hayatın çocukların zannettiğinden zor olduğunu ve annemi şimdi anladığımı söylüyorum. bence annenizin öfkesine bir de bu açıdan bakmayı denemelisiniz. öfke anlarında ise bir şey önermek yerine siz uzaklaşmayı deneyebilirsiniz (belki sadece yalnız kalmak istiyordur anneniz). sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Siz haklisiniz ve kabul ediyorum cocuk olarak ben de hata yaptim, herkes gibi. Ve bunlarin hepsi icin annemden ozur diledim. Benim annem bana hakkini helal etmedigini soyledi ve bana dedi ki seni bi de kendi elimle dogurdum. Sana verdigim emege yazik dedi ve benim butun fotoraflarimi kaldirdi. Ve bunlarin bir tek sebebi var aksam dediki herkes kendi kiyafetini assin herkes de kabul ettim ama bir tek benim kiyafetlerimi asmamisti ve ben kendidine sebebini sordum, ve cevap vermedi. Bundan evvel kendisine sordugum da anne bana bunlari yapmanin nedeni ne? bir sey soylemedi.Biz arada bir tartisirdik ama hic boyle bir sey olmamisti, annem beni eskiden cok severdi.Sizce ne yapmaliyim ?

      Sil
  3. benim sığınacak odam bile yok ne yapcam bilmiyorum bıktım artık...

    YanıtlaSil
  4. bıktım ve bıktımmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm

    YanıtlaSil
  5. ben ne zaman kalksam mahane bulup bağrıyor anne neden bağrıyorsun diyorum yine ben bağırmıyorum diye bağrıyor ne yapacağımı bilemiyorum çok üzülüyorum ve okulda hep kavga ediyorum benim yaşım 12 ama bıktım babam hep dövmeye kalkıyor ne yapacağım ben arkadaşlar ne olur söyleyin

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Selam bana Rosaamoond instagram hesabından ulaşır mısın sana özel olarak bir şey sormak istiyorum )

      Sil
  6. sadece iç dökme yazısıydı benimki, keşke size yardım edebilsem ama ben psikiyatr ya da psikolog değilim, eğer çok sıkıntı çekiyorsanız profesyonel yardım alabilirsiniz belki, sevgiyle :)

    YanıtlaSil
  7. Benim annem de bana sinirleniyor.Ben de bir defter tuttum.Buraya duygularımı yazdım hala da yazıyorum.Bu bana rahatlama veriyor.

    YanıtlaSil
  8. Ayrıca annem daha az sinirlenmeye başladı.

    YanıtlaSil
  9. Annem hep bana bagriyo yeter :( Boyle bagricaksa cocuk ev is cekemiyosa neden beni dogurdu neden evlendi bunlari goze almaliydi bem dogarken ama ne yazik ki almamis onun yuzunden hergun ben odama kapanip agliyorum :( yasim 13 of cok uzuyo beni benim piskoljim bozuluyo

    YanıtlaSil
  10. Slm anonymous
    Üzuldum gercekten.Ama inan bana tüm anneler evlatlarını sever.kimi belli eder kimi içinden sever.Sanırim çaresiz kaldı oda bilmiyor neyapacağini oyuzden kaldirmistir resimlerini.sen guzel bir mektup yaz anneciğine konuşmaya çalış.Herswy duzelir .Allah sağlık versin öncelikle.Onlarıda başımızdan eksik etmesin.Hıcbir anayıda evladından ayırmasın.Işler güçler hiç bitmez.Ama çocuklarımızında en güzel yaşlarını zamanlarını geri getiremeyiz.her anın tadını çıkarmak lazım.Hayat kısa

    YanıtlaSil
  11. Malesef bende cabuk sinirlenen bi anneyim.cocuklar yokkende sinirliydim ama bu denli degil bi sene arayla cocuklarim oldu yillar sonra ama ikiz gibiler cok yaramazlar yada ben sinirli bi insan olarak oyle geliyo ne yapacagimi bilmiyorum eger bunu biryle paylsirsam kotu annesin diye cocuklarimi alirlar diye korkuyorum yillarca cocugum olmadi tam esimle ayrilmaya karar verdik anlasmazliklar vardi ilk cocugumun mujdesini aldim ardindan ikincisi onlara kizinca bagirinca duyan belki goren kotu anne diyo ama gece onlari yattirinca bu dusuncelerden kendimi alamayip agliyorum.neden boyle yapiyorum diye biliyorum bi cogunuz beni kotu wlwstirecek fakat 2 yildir ilk kez birisine bunu soyluyorum kendime ayirdigim zaman cocuklar gece uyuyunca eh ona zaman ayirmak denirse esim calisiyo vardiyeli elinden geleni yapmaya calisiyo korkuyorum cunku biliyorum ki kotu degil sinirli fakat fedakar bi anneyim

    YanıtlaSil
  12. Evet anneler çok kötü bir şekilde yoruluyolar hatta kendilerini unutuyolar olabilir ama ben yazdıklarınızı beğenmedim açıkçası. Stresi, siniri olan her insan bunu kontrol altına almalı. Piskoloğa gitmek istemese bile evde kendince bişey yapmalı ki çocuklara yansımasın. Çocuklara yansıta yansıta çocuklarında bir nevi psikolojileri bozuluyor çocuklar her zaman bu durumdan negatif etkileniyorlar. Her anne büyük stres altında. Ve her anne stresini çocuğuna bağırarak çıkarırsa o zaman hiç kimse sağlıklı bireyler yetiştiremez. Sinirin fedakarlıkla pek alakası yok sinirli bir anne fedakar değildir diyemeyiz hiç bir zaman. Ama fdakarlıklarından doğan stresi ve siniri ele almaları mecburiyetindeler. Benim düşüncem bu. Sizin düşüncelerinize ne yazık ki katılamayacağım.

    YanıtlaSil
  13. Annelerin suçunu hatasını biz ler çekmek zorundamıyız.Annelik zor ama bunun bir tedavisi olmalı bizim psikoloji bozulacakmış düşünen yok annelik bu değil bence... ben evliyim hala kapris nle uğraşıyorum allah sabır versin

    YanıtlaSil