ANLATILMAYAN HAYAT YAŞANMIŞ SAYILMAZ...
Kuzey kitabını okurken en sevdiğim cümle bu oldu sanırım. üzerinde hep düşündüğüm bu cümle. eskiden arkadaşlarımızla derin derin sohbet ederdik, anlatırdık aklımıza gelenleri. günlük tutardık mesela anlatamadıklarımızı-anlayamadıklarımızı kendimize anlatabilmek için. artık zaman değişti. anlatmak için blogları (ağ günlüğü) kullanıyoruz.
başlangıçta bende anlaşılmayan, ya da paylaşması benden başka kimseyi benim kadar heyecanlandırmayan ama paylaştığımda çok mutlu hissettiğim için açmıştım bu ağ günlüğünü. sonra bir dönem ihmal ettim. kendimi ihmal ettiğimi ise sonradan fark ettim. aslında buna neden birazda telefon ve sosyal medya oldu. çünkü telefon akıllı olunca bilgisayar çok açılmıyor, telefonda ağ günlük yazısı yazılmıyor, birazda vakit alan bir iş sonuçta. dönüş çok kolay olmadı olmuyor. ama çabalıyorum anlatmak için. kimse okumasa ben içimi dökmüş oluyorum fena mı? hem anlatmazsam gördüklerimi, okuduklarımı, yaptıklarımı bu dünyadan bir tuba geçmiş kim bilecek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder