geçen pazar günü bebeğimiz aramıza katıldı. pazar günü doktoruma gittim ve önceki doğumum sezaryen olduğu için, ayrıca da bebek yine iri olduğu için ameliyata alındım.
önce kendimle ilgili olanları yazmak istiyorum. nedendir bilmem (sanırım doktorumla tam ilişki kuramamaktan kaynaklı) kendimi çok gergin ve kötü hissediyordum. bebeğimin gelişine heyecanlanıyor ama bir yandan da üzgün olmanın önüne geçemiyordum. bebeğimi aldıkları an ağlamaya başladım. hatta biraz sakin ol, dikişler zor oluyor diye azar bile işittim. umarım doktor bebeğinin doğumunda beni anlar. ameliyathaneden çıktıktan sonra 8 saat yemek içmek yasak, bilinç yerinde ancak, uyuşuklukların yavaş yavaş geçmesiyle ağrıları hissetmeye başlamak kötü tabi ki. bir de üstüne sonda borusunun sıkışması nedeniyle yaşanan sancı eklenince pek hoş olmadı benim için. 8 saat sonra ayağa kaldırdılar ama gerçekten çok zorlandım. gece ise bir felaketti, çünkü yanımda eşimin kalmasına izin vermediler, annemin gücü beni kaldırmaya yetmedi. tuvalete gitmek bir işkence oldu. ertesi gün biraz biraz rahatlamaya başladım. en azından yataktan kalkmam kolaylaştı, ancak baş dönmesi başladı. bu arada kan sayımım düşüyormuş sürekli, hemoglobin değerim 8'e kadar düştü. doktor bir gece fazladan hastanede tuttu, kanama riskine karşın. biraz daha düşse kan verilmek zorunda kalacaktık, hala daha başım dönüyor. bunlar sadece kendimi fazla üzmeden yazabildiklerim. hatırlamak istemediğim milyon tane ayrıntı ve beni üzen detaylar.
sanırım, doktor ile kurulan iletişim ya da kurulamayan iletişim tüm bunlara neden oldu. eğer bir bebek daha istersem, doktorumu değiştirmeyeceğim. hastanenin koşullarını ve doktoru tüm detaylarıyla araştıracağım. bu sefer nasıl oldu bilmiyorum ama çok acemilik çektim, sanki köyden gelmiş, 20 yaşında bir şey bilmeyen salak bir insan gibi davranıldı bana ve ben buna engel olamadım. yaşadığım tüm olumsuzluklara rağmen bebeğim kucağımda olduğu için çok mutluyum.
sevgiyle:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder