nihayet okuyup bitirebildim. bebek büyüdükçe, kızım anaokuluna gidince, öğleden sonra azda olsa vakit bulabiliyorum okumaya. aslına bakarsanız daha çok ağgünlük sayfaları arasında gezinmek-çocuk gelişim kitapları okumakla geçiyor zamanım ama yine de günde birkaç sayfa bile olsa okuyorum işte. son okuduğum kitap ise kumral ada mavi tuna.
işin aslı beklentimi tam olarak karşılamadı. mesaj vereyim derken mesaja gömülmüş, gerçekte bir aşk hikayesi anlatan ama keşke bunu 100 sayfa daha kısa anlatıp, sosyal mesajları daha kısa tutsaymış dedirten bir kitap oldu. arasın ölümünün anlatıldığı bölümden sonrası çok daha sürükleyiciydi, ancak sonunda yine bağlantıyı kopardım ben. anlatılan tüm o iç savaş öyküsünün tunanın bilinçaltı olduğuna inandım. adanın babasının sadri alışık, annesinin çolpan ilhan, dayısının ise atila ilhan olduğunu düşündüm. tunanın iflah olmaz bir romantik olduğunu ve bunun gerçekçi olmadığını düşündüm. ama hüzün ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi, iki yerde ağladım, ilki arasın öldüğü ikincisi ise babanın öldüğü bölümler. sondaki karakterlerin konuşmaları ise çok çok güzeldi. türkiyenin toplum yapısıyla ilgili mesajlar daha az baskın olsa daha zevkle okunan bir kitap olurdu benim açımdan. ama yine de çok güzel ve okunmaya değer bir kitap.
sevgiyle:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder