kendimce içimi döktüğüm, kimse okumasın ben okurum dediğim, tariflerimi ve yaptıklarımı sakladığım aslında tam olarak kendim olduğum bu blogda artık yazamıyorum. güzel ülkemde her gün öyle garip şeyler oluyor ki, kafamı toplayamıyorum. her gün başka bir sözden inciniyor, başka bir olaydan üzüntülere gark oluyorum. artık incinmekten-üzülmekten yoruldum.
nasıl bir ülkede yaşıyoruz ki, bazıları kafasına göre kızlar kantine girmesin diyebiliyor, bazıları hamileler sokakta gezmesin, tüm bunlar olurken muhtemelen gerçeklikle bağlantısını yitirmiş birisi saçının boyasını ihmal etmezken bebeğini 9 gün aç-susuz ölüme terk edebiliyor. her şey üstüme geliyor, her şey bende derin bir kırgınlık yaratıyor. yine de her şeye rağmen yaşamaya devam belki bir gün bir şeyleri değiştirebilirim diye umutla yaşamaya devam.
sanırım bundan sonra bu türden yazıları daha çok yazacağım. daha çok fikir belirteceğim.
sevgiyle:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder