sabah kalkınca hadi dedim kahvaltıya gidiyoruz bugün kahvaltı hazırlamak istemiyorum. çocukları giydirdim, küçüğün altını değiştirdim. kahvaltı isteğimi belirttikten bir saat! sonra hazırdık. evin yakınında bir yere gittik yürüyerek, yolda kızları parktan zor bela ayırdık. gittiğimiz yerde sırf yanında çocukların oynayacağı parkımsı bir yer var diye tuvaletlerin ve deponun önüne oturduk. nedense en izbe yerlere konuyor oyuncaklar, dostlar alışverişte görsün var mı var. sadece bir otelde havuzların ve lokantanın hemen yanında oyun alanı vardı çünkü otel sahibinin çocuğu vardı. bu ilginç bir durum aslında; çocukları çok sevmek ve çocuklulara tuvalet önünü layık görmek. aman diğer müşteriler rahatsız olmasın.
neyse anneler gününden devam. kahvaltı bitti tam da kahve söyleyelim derken kız kaka yaptı. alelacele hesabı ödeyip eve kaçtık. sonra okula deney yapmaya geldim, sonra annemi ve kayınvalideyi ziyaret ettik, bu sefer ikisine de hediye almadım. sonra eve geldik ertesi gün için yemek ve beslenme için kek yaptım, nihayet oturduğumda 23,30 olmuş ve ben hala işleri bitirememiştim.
anne olmak böyle bir şey işte. hep koşturmak-yorgun olmak-sürekli çalışmak, ama ilginç bir şekilde çocuklar gülünce mutlu olmak, kendini bununla avutmak.
Sevgiyle :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder