10 Ekim 2016 Pazartesi

kaldı 36

ben annemle uğraşıp kendimi ihmal ederken 41 haftadan 36 hafta kalmış bile ve ben bu 5 hafta boyunca milim yol almamışım. ama gerçi artık ölçülerimi tam olarak biliyorum ve yediklerime dikkat etmek için elimden gelen gayreti gösteriyorum. kaçamakları engellemek çok zor. zaten en önemli sorunum bir türlü engellemeyediğim atıştırmalarım. akşam üstü kurabiye veya çikolata veya başka bir şey. çayın yanında çerez veya bisküvi. bunları bıraksam başka bir şeye gerek kalmadan yine kilo veririm sanırım. ama mümkün olduğunca azaltmak için elimden gelen gayreti gösteriyorum. dün akşam koca kişisi cezerye yerken ben yemedim mesela, çok zor oldu ama yemedim. yemekte ise ekmeğe dur diyorum. fazladan yemek için gayret ediyorum. yemek davetinde bile hayır diyorum. inşallah bunlar biraz işe yarar. yürüyüşlere de başlarsam benden mutlusu olmaz.

diyet yapmak için en çok gereken şey evde olmak, dışarıda fazla yememek ve kendi planına göre gidebilmek. restoranda gereksiz kaloriler, ev davetlerinde ise gereksiz ısrarlar insanı mahvediyor. zaten aslında bu kadar çok kilo almama bir neden de bu oldu benim. koca kişisin ailesi ile sıklıkla yapılan yemek davetleri ve farkında olmadan kaçırılan yemekler, üstelik yağ kullanım oranının  ve yemek çeşitliliğindeki değişiklikler vs derken, iştahım açıldı ve kilo alışımı durduramaz hale geldim. sanırım bir noktadan sonrada dilimde hep olsa da bunu kontrol etmek çok zor bir mücadele gibi görünmeye başladı gözüme.şimdi bunu da aşmak zorundayım.

kilo vermekteki en önemli motivasyonum çocuklarıma herhangi bir hedef için yeterince uğraşılırsa başarılı olunabileceğini ispatlamak ve tabi ki göbeğimle dalga geçmelerini önlemek. bakalım nasıl olacak. çocuklarıma bu konuda örnek olabilecek miyim? yoksa annelerinin dilinde olan ama bir türlü başaramadığı işlere listesinde bir yerde kalmaya devam mı edecek?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder