her sene bu hafta sene sonu muhasebesi yaparız ya hep. bu sene yapmayalım yoksa kendimize hesap veremeyeceğiz bu kadar ölümler olurken ne yaptığımızı. ve yine hesap veremeyeceğiz ülke yok olup giderken neler olduğuna dair. en çok kızlar büyüdüklerinde soracakları sorulardan korkuyorum. anne-baba siz ne yaptınız? bizi neden düşünmediniz? demelerinden korkuyorum. kendime soramıyorum bu soruları. bunca insan ölürken ne yaptım ben seyretmekten başka. ülkem için ne yaptım. yeterince çalıştım mı?
muhasebeyi yapınca kendimi köşeye sıkışmış ve çaresiz hissediyorum. 2017 için hedefim bu çaresizlik hissiyle başa çıkmak olsun önce. herşeyden önce bu hissi yenmek lazım. hayır çaresiz değilim diyebilmek için çalışmak lazım. peki ama nasıl?
fikir üreterek çaresiz olmadığımızı önce kendimize sonra çevremizdekilere göstermemiz lazım. eksik olan bir şey varsa tamamlamaya çalışmamız lazım. iğneyi önce kendimize batırmamız ve çıkış yolu bulmak için çalışmamız lazım. çıkışın önce kendimizi düzeltmekten geçtiğini görmemiz lazım.
bu sene buna çalışacağım ben kendimi düzeltmeye, yeniden umut etmeye. bunun için ne yapmak lazım???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder