bu hafta sonu gerçekten çok kötü geçti. cumartesi gece uykumda bile hissettiğim bir ağrı ile uyandım, ayrıca ayak ve ellerimde anormal şişlikler vardı. kahvaltı yapıp ilaçlarımı içince geçer diye bekledim. ayaklarım öylesine kötüydü ki, bileklerimde hiç kemik yokmuş gibiydi. bir önceki hafta idrar yolları enfeksiyonu olduğunu öğrenmiştik ve zaten bu enfeksiyon için ilaç kullanıyordum, ancak ilaçların hiç etkisi olmamış ve enfeksiyon ilerlemeye devam etmiş. kahvaltı yapınca acilen doktoruma gittik. dayanılmaz bir karın ağrısı ve bir yandan da başlayan kramplarla.öyle ki ne ayakta durabiliyordum, ne adım atabiliyordum ne de oturabiliyordun. karnım aşırı derece de sert ve dayanılmaz ağrı. doktorum beni o halde görünce hemen hastaneye yatmalısın dedi. serum takıldı ve damardan antibiyotik uygulamasına başlandı. o gece hastanede kaldık. ağrım dayanılamayacak boyuttan dayanılabilir hale geldiğinde eve izinli çıktık ama 12 saatte bir gidip antibiyotiğimi almaya devam ettim. eve gelince hastaneden gelmiş olmanın psikolojisiyle kendimi duşa attım ve sonrasında uyudum.üçüncü günün sonunda ağrılarım iyice hafifleyince damar yoluyla antibiyotiğe son verildi ve 10 gün rapor ve oral antibiyotikle eve döndüm. şimdi 10 gün evdeyim. aynı zamanda çok yorgun olduğuma karar verdim ve doğum önü iznimin hepsini kullanmaya ve ertelememeye karar verdim. geçirdiğim bu kötü hafta sonu umarım hamileliğimde geçirdiğim en kötü gün olur ve bundan sonra böyle aksilikler yaşamam. :(
şimdi 10 gün boyunca ne yapacağımı düşünüyorum. önce sanırım sevgilimin kuzeninin doğacak bebeği için başladığım hırkayı bitiririm ve kendi bebeğim için dikmeye başladım keçe hediyeleri sıraya koydum. ayrıca büyük böcük kapısına ismi yazan süs istiyor, belki onu yaparım.
annem ısrarla ve korkuyla artık hastane çantasını hazırlamamız gerektiğini söylüyor. halbuki daha 26. haftadayız. ama bu hafta sonu hepimizi korkuttu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder