ramazan başlarken izne ayrıldım, bir ay bakıcımız yok çocuklara bakma işi bana kaldı. gerçi mutluyum ben evde olmaktan, çocuklarla ilgilenmekten. özlemişim evi. fırsat bulamadığım için yapamadığım pek çok yarım işe vakit ayırabiliyorum. aylardır elimde sürünen kitapları okudum bitirdim mesela, yemek yapıyorum canımın istediği gibi. evi topluyorum düzenliyorum temizliyorum kah oturup kah kalkarak.
hoş olmayan bir kaç ayrıntı da var, mesela kulak zarı enfeksiyonu geçirdim bu bir haftada. ilk kez kulak enfeksiyonu geçirdiğim için neye uğradığımı şaşırdım. kulağım başım her yerim ağrıdı, sürekli baş dönmesi, kulaklarımda uğultu, sesleri duymama ya da bazen gereğinden fazla duyma (özellikle tiz sesler). konuşurken gaipten sesler duyuyordum sanki. küçük börtücükte kulak enfeksiyonu geçirdi, havuza denize gitmedik nerden geldi bu enfeksiyonlar bilmem.
bu arada küçük kızım 17. dişini çıkardı, böylece ikinci azıları çıkarmaya başlamış oldu. büyük kızımın ise üstten 2. dişi de düştü, beş gedikle devam ediyor hayatına.
diğer taraftan bir iş arkadaşım emboli nedeniyle hayatını kaybetti gencecik yaşında. hayat boş, dünya telaşı boş, çocuklar ve aile ile geçirilecek vakit herşeyden kıymetli. tabi ki işleri ihmal etmemek lazım ama bişeyler olmadı ya da geç oldu diye dünyanın sonu gelmiyor, kıymetli olanı unutmadan çalışmak lazım. bir de cennetini insan yanında götürür yaptığı iyiliklerle bunu hep hatırlamak lazım (kendime ders).
sevgiyle:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder