bir türlü gündelik normal yaşama dönemiyorum, güya çalışıyorum güya okuyorum ama hiç bir şeyde tat yok. derin bir depresyon hali ne olacak sonumuz? Allahım çocuklarını nasıl yetiştireceğim bu ülkede? akıl ve ruh sağlığımı nasıl koruyacağım? yardım çığlıkları içimde haykırıyor ama duyuramıyorum sesimi.
normal yaşama dönemiyorum, kitap okuyamıyorum, yemek yapamıyorum, çiçeklere bakmak gelmiyor içimden. eskiden ne çok severdim oysa okumayı yazmayı, çiçekleri ve hatta pastaları.
görünüşte çok mutlu ve sakin ve öyle ve böyle oysa içim kan ağlıyor her yeni haberle. çıkmak istiyorum bu kısır döngüden artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder