çünkü iki hamileleğimde de her gün sokaklardaydım. gezdim tozdum, eğlendim. gerektiğinde yardım istedim, otobüslerde yer verdiler, öğrenciler su koşturdular peşimden susuz kalmayım diye, arkadaşlarım kitaplarımı taşıdılar. onlara geç söylediğimde neden önce söylemedin sana yeterince yardımcı olamadık dediler. hamilelğimden utanmadım, kimsenin bugüne kadar utandığını da görmedim. yüce rabbimin mucize olarak nitelendirdiği o estetik olmayan koca karında bir hayat taşıdım çünkü, kendi nefesimle besledim. kanımdan kan canımdan can verdim. ama şimdi diyorlar ki estetik değilmiş, beyimin !!! arabasında o bana lütfederse şöyle bir dolaşabilirmişim.
artık bu ülkede kadın olmaktan - insan olmaktan yoruldum. sezeryan yaparsan korkaksın, iyi de doktor karar verdi ben değil ki. kürtaj olursan katil, iyi de bakamayacağım çocuğu doğurursam eziyet değil mi bu ikimize de? çalışırsan yeterince iyi anne değil. iyi de benim bir değerim yok mu? YOK muş. ben insan olarak kadın olarak değersizmişim. varlığım gereksizmiş. öleyim ben o zaman, yerime avm yaparlar hem.
not: resim koyacaktım ama hamileyken çekilen fotoları bulamadım :(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder