kriz anı ve çözemeyiş:(

dün akşam böcük okuldan gelince arkadaşına gitti(hem komşumuz hem de sınıf arkadaşı). gelince çizgi film izliycem dedi ve ben 10 dakika sonra aça... derken ağlamaya başladı. cümlemi bile bitiremedim yani. ağlama ötesi bi durumda ama bağırarak, zıplayarak, böğürerek. bu ağlama krizi 20 dk kadar devam etti. çok sinirlenmiş olmama rağmen sabrettim bişey demedim, bu birinci ağlama krizi bittiğinde bir gün için çizgi film cezası aldığını ve ayrıca bir kez arkadaşına gitmeme cezası aldığını söyledim ve bingo yeni bir ağlama krizi eşliğinde hakaretler, 20 dakika kadar bu kriz devam etti ve birer gün daha ceza aldı. akşam ise babayla birlikte yapboz yaparken sen yalancısınla başlayan yeni bir ağlama krizi. bu ağlama maratonunun sonunda ben sayı sayamaz haldeydim. yeni bir yapboza başlamak istedim kafa dağıtmak için ancak parçaları sayamadım, gruplandıramadım. bu ağlama krizleri ve bize ettiği hakaretler beni çileden çıkarıyor, ismimi bile unutuyorum. kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum olmuyor, sabrediyorum olmuyor. ama işin ilginç tarafı ben artık sinirlenip bağırınca sakinleşiyor. nasıl bir çözüm bulacağımı bilemiyorum. okuduğum bir raf dolusu kitap, okulu ve öğretmeniyle görüşmelerim, yardım taleplerim hiç bir şey sonuç vermiyor. kızım hala öfkeli, kızım zor ve ben böyle düşündükçe herşey daha fazla zorlaşıyor. artık onun evde olduğu saatlerden korkuyorum. yine neler olacak diye. sessizlik istiyorum, sakinlik, bağrışma olmadan, televizyonun sesinin sonuna kadar açılmadığı, çayın buz gibi olmadan bittiği akşamlar geçirmek istiyorum.