amin maalouf'un semerkand romanını yıllar önce okumuş ve çok etkilenmiştim. ancak bugüne kadar çok istemiş olmama rağmen başka bir kitabını okumamıştım. doğu'dan uzakta çok güzel bir roman. hayallerin, umutların, ülkelerin kırılma noktalarını öyle güzel anlatıyor ki amin maalouf, kendisine hayran olmamak mümkün olmuyor. sürgün olanların, geride kalanların yalın dille anlatılan ve belki de bu nedenle derin izler bırakan öyküsü. ülkelerinden koparılanların kırıklığı ve kırgınlığının öyküsü.
içinde bulunduğumuz şu günlerde hissettiğim kırgınlıklarımı anlamlandırabildiğim duygu yüklü bir roman. lübnan, savaş, sürgün, göç, gidenler ve kalanlar ve, ve aklımdan içimden geçenler...
en etkilendiğim diyalog ise;
- arkadaşlar hayallerini olabildiğince uzun süre korumana yardım eder
- ama yine de eninde sonunda bu hayalleri yitirirsin
- tabii, zamanla yitirirsin. ama ne kadar geç yitirirsen o kadar iyidir. yoksa yaşamak için gereken cesareti yitirirsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder