bir haftadır aletha solter'in söylediklerini okuyup, anlayıp uygulamaya çalışıyorum. geçen hafta ağlamanın yararlarından bahsetmiştim. bu hafta ağlama krizlerine nasıl dayanabileceğimiz ve sorunlara çözüm önerilerini anladığım kadarıyla paylaşacağım.
tamam anladık ağlamak güzeldir. ve hatta sezen ablamız bunu yıllar önce şarkıya dökmüş. aletha solter'in dediği tamda bu şarkıda anlatılan şey işte ağlamak güzeldir:
aletha solter diyor ki; eğer çocukluğunuzda yeterince ağlayamadıysanız çocuğunuzun ağlaması sizin için sinir bozucu olacaktır, bu nedenle ilk olarak kendiniz tekrar ağlamaya başlayın ve duygularınızın farkında olun. işte bunu yapmak zor oldu, hele benim gibi yıllarca ağlamasıyla dalga geçilmiş ve bu nedenle ağlamayı unutmak için çok çaba sarf etmiş birisi için. hala tam olarak yapabildiğini söyleyemem.
çocuğunuzun öfkesini, hayal kırıklığını en iyi ağlayarak ifade edebildiğini unutmayın. ağladığında ona gülümseyin ve yanında olduğunuzu hissettirin, ağladığında dikkatini dağıtıp ağlamasını kesmek yerine onun neden ağladığını anladığınızı belirtin. evet en azından bunu sağlıyorum artık.
çocuğunuzun sizin yanınızda duygularını yaşayabilecek kadar güvende olmasını sağlayın, onunla koşulsuz ilgilenin ve birlikte vakit geçirirken onun sizi yönlendirmesine izin verin kesinlikle çocuğunuzu yönlendirmeyin. bunu zaten her zaman yapıyorduk, ama bazen benim dediğimi de yapıyordu.
çocuklar için neşe verici ortamlarda acı veren duyguları üzerine çalışmak daha kolaydır. korku, öfke, hayal kırıklığı gibi acı verici duygularıyla baş etmek için oyun oynarken bu duygulara neden olabilecek durumları karikatürize ederek gülmesini sağlayın. ancak burada bir önemli nokta var bence çocuk ağlarken değil, oyun oynarken ya da olayın etkisi geçmişken yapılması gereken bir şey. eğer çocuk ağlarken yapılırsa alay edildiği hissiyle ağlamasını bastırabilir.
ağlaması sırasında olumsuz bir yorum ya da harekette bulunmayın. eğer böyle bir durum olursa ağlamasını bastırmasına ve duygularını içine atmasına neden olabilir. ağlamanın bastırılması öfke ve hayal kırıklığının ifade edilememesine bu durum ise uzun vadede psikosomatik hastalıklara neden olabilir (kendimden biliyorum, stresli durumlarda karnım ağrır, gergin kaslara bağlı ağrılarımdan ise hiç bahsetmiyorum)
aletha solter'e göre çekilen acının sanatsal anlatımı (resim ya da yazı vb yoluyla) çocuğun acısını azaltmıyor, ancak bu duygu ile ilgili hislerini ve öfkesini yansıtmak ise acıyı azaltıyor.
çocuklarınızın yanında ağlamanız ise onun güven duygusunu sarsacak hareketlerde bulunmadığınızda (öfkeye bağlı şiddet gibi) destekleniyor.
aletha solter dışarıda bir öfke krizi ile karşılaşıldığında çocuğun dikkatinin dağıtılabileceğini ancak bunun evde tamamlanacağının unutulmamasını istiyor. birinci bölüm ile ilgili notlarım ve aklımda kalanlar bunlar.
çocuklarımızın ağlamasını destekleyelim, ağlamaktan korkmayalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder