böcüğün komşumuz olan bir kaç kreş arkadaşı var ve onlarla oynamaktan gerçekten zevk alıyor. ancak sürrekli olarak onlara gitmek isteyince olay benim açımdan biraz boyut değiştirmeye başladı. akşamüstü eve gelirken anne arkadaşıma gidebilir miyim? akşam otururken durduk yere gidebilir miyim? sabah uyanınca gidebilir miyim? sürekli aklında olan şey bu arkadaşıma gidebilir miyim? bir kaç kez gitti ama artık yeter dediğimde sen kötü ve iğrenç bir annesin dedi. bir süre sonra bu durum gittikçe vahim bir hal almaya başladı. istediği herhangi bir şeyi yapmadığım anda sen kötü ve iğrenç bir annesin demeye başladı. bugün sabah durduk yere bir kaç kez bunu söyleyince artık dayanamadım ve bağırdım. ben mi kötü ve iğrenç bir anneyim diye. doyuruyorum, yıkıyorum, giydiriyorum diye. okula ben götürüyorum, okuldan ben alıyorum, markete, parka hep ben götürüyorum diye. kendimi tutmadım işte sonra babamı aradım kızı bugün okuldan sen al dedim. şu an kızım annemlerde ben de evdeyim, sabahtan beri geçmeyen sinirimi yatıştırmaya çalışıyorum.
neden bu kadar sinirlendim anlamıyorum. belki sürekli bunu tekrar etmesinden, belki hamilelik ve yoğun giden işler nedeniyle yorgun olmamdan, belki sevgilim yoğun çalıştığı için bizimle yeterli ilgilenemiyor zannımdan. sebebini bilmiyorum.
biliyorum tavrım tamamen yetişkin mantığına uygun ama engel olamadım kendime, sevgilime olayı anlattığımda bana kızdı. kendimi hem haklı hem haksız hissediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder