bugünlerde en büyük problemim büyük böcüğün eşyalarını toplamaması. küçükken dedesi toplardı oyuncaklarını hep, fırsat bulunca şimdi bile topluyor. ben de artık kendi eşyalarını toplaması gerektiğini öğretmeye çalışıyorum. ancak küçük hanımın buna hiç niyeti yok. sanırım suç biraz da bende, bugüne kadar bu sorunu çözmeliydim.
elanur oyuncaklarını o kadar rastgele topluyor ki, oyuncaklarının parçaları, kalemlerin bazılarını bulmak mümkün olmuyor. aynı problemi temizliğe yardım eden cemile hn. ile de yaşıyoruz. eline geçenler sadece kutuya atıldığı için hatta bazen bu da neymiş diye çöpe atıldığı için artık oynayamadığımız oyuncaklarımız var.
şimdi gelelim asıl meseleye, televizyonu çok yakından izlememesi gerektiğini, oyuncaklarını düzgünce toplaması gerektiğini, kıyafetlerini çıkarınca katlaması gerektiğini ya da tehlikeli olabilecek her şeyi. işin komik tarafı kreşte eşyalarını en düzgün toplayan çocuklardan birisi ama eve gelince yapmıyor ve ben ne yapacağımı bilemiyorum.
oyuncaklarını toplamazsan tv izleyemezsin şeklinde bir ceza verdim, ancak hem çok işe yaramadı hem de kendimi parmağı sürekli havada bir anne olarak görmek çok hoşuma gitmiyor. ama koşullar ya da benim beceriksizliğim nedeniyle sürekli parmak havada bir anne oldum çıktım. korkuyorum kızımın beni sadece sinirli hatırlamasından. bir komşumuzun oğlu annesinin bu tavrından ötürü benim annem cadı derdi ve hala annesiyle ilişkileri kopuk. aynı duruma düşmekten çok korkuyorum. olumlu davranışını ödüllendirmeye çalışıyorum ama dayanamıyorum. sanırım çok sabırsızım. umarım bu problemi ikimizde çok yara almadan çözeriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder